| ‘Na vòolta sé, ma ‘ndùm indrée
n bèl tòch, gh’éera de töt:
ruviòon, gh’éera articiòch,
süchèt, sigùle, àj, i luèrtìis,
tàanto che i cóoch i se fìia sö i
barbìis. Adès a pàarte che le qualità
le gh’è pö töte, chi al mercàat èl va,
cui prési che ‘l se càta, che frigàada,
sultàant se ‘l pèensa a fàase ‘na fritàada. Trè bìide e dùu spinàs:
dumìila fràanch, i te réesta in
sö ‘l gòos prìma de tóoi:
te végnèt smòort, te pògét tàca
al bàanch! Se le patàate le ghe piàas ai fióoi,
e i scartuséen a too marìit, ‘sa fèet?
Te riméediet vergóta cui ruzióoi! |
| Làanser e luertìis per la fritàada,
per l’insalàta, invéce gh’è i graséi,
e töt vèen da ‘na tèra furtunàada,
che d’invèerno la ingràsa àanca j uzéi. E ghe n’è amò de gèent che và a catàa,
in méza ai càamp quàant sùntum sóota a séera,
‘ste èrbéte tenerìine che la g’àa
èl pruföm de ‘n bèl dé de primavéera. Se i spàres i gh’è pö, cui luertìis
te póodet preparàa ‘na minestrìina
che spùuza cun mizüüra bróot e rìis; e cui graséi ghe vèen ‘n’insalatìina,
pràan delicàada e ‘l göst de la sigùla
èl sparìs cun èl rùs, frèsch de cantìina! |
| Se g’ùm i luertìis al pòst dei spàres,
g’ùm àanca i fóons che càtum sóta ai sàles.
Jè melìine e ciudéi, fóons cremunées,
che cót bèen, i te fàa gnàanca pées! L’è mìia questiòon de fàa dei paragòon,
ma melìine e ciudéi jè sèemper bòon.
Trifulàat i ciudéi e le melìine
fàate ‘ndàa a cutaléte: ‘ma jè fìine! Se pòo pensùm che cun en quàal cagnèt,
che g’àa ‘l nàas féen, se te séet furtunàat
póol àanca capitàate per .... dispèt, cùma del rèest gh’è bèle capitàat,
de catàa ‘na quàal trìfula ... padàana,
‘sa te màanca, per sèentete beàat! |
| Adès se sà che in scàtula o in tubèt
töti pièen de culùur (èl fàa èl sóo efèt)
la cunsèerva la càtum dapertöt,
e «sottovuoto» a garantìine el .... söt! Ma ‘na vòolta cul bàch e cul sedàs,
quàanta cunsèerva che se fìia, regàs.
E che göst, che fragràansa, che saùur,
ròbe da svégner e ciamàa ‘l dutùur. Ma schèers a pàart, incóo chi gh’è che póol
sta lé per ùure e ùure a lauràa,
tàca al caméen a tèender èl paróol! El móont che tròp in frésa èl tàca a ‘ndàa
de tèemp èl ghe n’àa pö, per cunseguèensa,
se vèen èl màal de stomech, ‘sa vóot fàa! |
